3 juli 2017
En plots is het al juli. In de hoek van mijn kamer hangt mijn –veel te grote- rood-gele trui te schitteren. Sinds die dag ging alles in een rotvaart vooruit. Ik bekeek het als een rittenkoers met enorm veel etappes waar de tijdslimiet onvoorstelbaar klein was. Nog een paar weken en ik zou afstuderen. Maar de weg er naar toe was behoorlijk zwaar en tijdrovend.
Maar ondanks dat heb ik mijn opleiding Journalistiek nooit als een ‘last’ of excuus gezien. De combinatie studeren-koers was een aangename uitdaging die ik beide met evenveel liefde en inzet probeerde uit te voeren. Dat met uiteindelijk een diploma als beloning: mijn ‘eerste overwinning’ in de journalistiek.
Ondertussen kan ik ook bevestigen dat een kampioenentruitje rond de schouders werkelijk vleugels geven. Zowel op training als in wedstrijden voelde ik me gemotiveerder dan ooit. Best wel confronterend hoe zo’n trui psychologisch enorm veel met je doet. Het geeft je net die trap extra, die trap die er altijd al in zat maar nu pas echt naar boven komt.
Mijn eerste grote doel dit seizoen is ondertussen ook al achter de rug: het Belgisch Kampioenschap. Met toch wel wat twijfels en een hangende staart begon ik aan de wedstrijd. De kasseien schrikten me enorm af. Maar ik verbaasde mezelf enorm en finishte uiteindelijk zelfs bij de eerste vijftien.
Kasseien mogen vanaf nu dus ook absoluut geen excuus meer zijn. Met die gedachte maak ik me dan ook klaar voor mijn eerste BeNe Ladies Tour over een goede week.
En nu wat tijd voor vakantie en rust. Op dit moment heb ik nog geen flauw idee wat mijn volgende stap zal zijn. Nog een jaartje bij studeren, werk zoeken of een jaar alles op de koers. Met wat tijd en wijsheid zal ik op zoek moeten gaan naar het ‘juiste’ antwoord.
Ik hou jullie alvast op de hoogte en begin weer aan een nieuwe reeks verhalen recht uit de buik van het peloton!
X Mieke
Foto’s: Krist Vanmelle – Fabienne Vanheste – Sophie Richez
