Koersen? Jij?
Als ik me aan iemand voorstel krijg ik vaak die vraag te horen. Een meisje op een koersfiets. Voor sommigen is dat nog steeds een beeld van op een andere planeet.
Maar dat is dan buiten de wereld van de koers gerekend, het wereldje van het vrouwenwielrennen is aan haar grote opmars bezig en is mooier dan ooit tevoren!
Sinds ik drie jaar geleden besloot om op een koersfiets te stappen is mijn leventje enorm veranderd. Dan bedoel ik niet die bruine lijntjes op mijn armen en benen die plots halverwege besluiten om op te houden. Nee, dan bedoel ik de tal van fantastische ervaringen die ik al heb mogen meemaken en de tal van geweldige mensen die ik ondertussen heb leren kennen.
Als ik al die ervaringen en mensen moet gaan opsommen ben ik morgen nog bezig, dat leeswerk bespaar ik je liever. Maar een beetje meer over mezelf wil ik je gerust vertellen.
Mijn eerste seizoen als elite zit er (jammer genoeg) bijna op. Als meisje word je meteen voor de leeuwen gegooid, er is geen categorie ‘beloften’. Dat maakte mijn seizoen als 18-jarige in het begin enorm moeilijk. Ik moest mijn hoofd zien boven water te houden tussen tal van toppers en rensters met jaren ervaring.
Stilaan beterde en beterde de situatie en kon ik mijn plaatsje in het peloton bemachtigen, maar dat ging met vallen en opstaan (gelukkig niet letterlijk). Zo kan ik vandaag terugkijken op een seizoen waar ik in het begin niet eens van had durven dromen. Eén ding is me dan ook altijd bijgebleven: nooit opgeven.
Over een goede week start ik met mijn 2de jaar Journalistiek aan de hogeschool Thomas More in Mechelen. Het is dan ook een leuke uitdaging om voor Zot van Fietsen te mogen bloggen en reclame te kunnen maken voor onze prachtige sport!
Ik hoop je vanaf vandaag mee te kunnen nemen in het fantastische wereldje dat vrouwenwielrennen heet én je op de hoogte te kunnen houden van mijn leuke ervaringen op en naast de fiets!
– Mieke Docx
