Vanmorgen ben ik met zware benen opgestaan, maar voor de eerste keer is dat zo erg niet. Het seizoen zit er op. Laat mijn benen maar zwaar aanvoelen denk ik, ze zullen het daarna eventjes moeten gaan missen.
Jawel missen, ik ga die pijn in mijn benen toch wel een beetje missen. Die bevestiging dat je diep genoeg bent geweest en het beste uit je wedstrijd hebt gehaald. Maar dat natuurlijk niet alleen. Ik ga zoveel mensen missen. Mensen die er keer op keer voor mij stonden en meisjes waartegen ik streed voor het beste plekje in de rangschikking maar waar ik tegelijk ook zoveel plezier mee maakte. Want daar gaat het in wielrennen voor mij nog steeds om. Plezier maken en je goed in je vel voelen.
Dat ik dan hier en daar een voor mij fantastische uitslag behaalde was dan ook de mooiste bekroning op dat plezier. Want wat een seizoen heb ik achter de rug. Dit had ik in mijn stoutste dromen nog niet eens durven bedenken. Voor mij is het seizoen dan ook veel te vroeg gedaan. Ik kon zo nog wel weken doorgaan. Gewoon alleen al om keer op keer dat fantastisch gevoel terug te beleven: ‘ik heb de finish bereikt’.
Ik ga moeten afkicken, afkicken van dat koerssfeertje. Van die aanmoedigingen langs de kant, het gekke-bekken-trekken naar de fotografen, de geur van geoliede benen, het wachten op de gehoopte uitslag, het bemachtigen van een bidon tegen hoge snelheid, gewoon zelfs dat rugnummer opspelden. Oh, en dat heerlijk manoeuvreren door het grote peloton, vechten voor je plaatsje. Dat gaf zo een kick.
Maar mijn lichaam verdient rust na al dat harde werk. De batterijen moeten terug worden opgeladen. De benen moeten worden klaargestoomd voor het nieuwe seizoen, beter én sterker. Rustgevende looptrainingen langs het kanaal, stabiliteitsoefeningen waarin je je lichaam in alle mogelijke vormen moet wringen, fitness tussen gespierde bodybuilders, baantjes trekken in het plaatselijk zwembad.
De winter wordt een mooi assortiment van verschillende sporten. Maar mij van de fiets houden zal je niet kunnen. Ik wil zo snel mogelijk het veld induiken om daar het fantastische sfeertje terug op te snuiven.
Om af te sluiten wil ik graag iedereen bedanken die voor mij klaar stond. Jullie support en steun was hartverwarmend!
Dankjewel
– Mieke Docx
